Vorige week, deel 2!

Mwiriwe,

Zoals beloofd hier een (lang uitgevallen) vervolgpost.

Dinsdag maakten we kennis met een Amerikaan in ons stamcafe Faucon. Hij hield van wereldreizen en opscheppen hiermee 🙂 Daags erna had hij ons opgespoord via het nationaal museum dat we bezocht hadden en kwam hij meehelpen. We moesten wel onze grenzen stellen omdat hij zichzelf meer uitnodigde dan ons lief was.

Donderdag bezochten we het huis van Fabien, de student sociale wetenschappen. Na een wandeling van ongeveer een uur inclusief het gewoonlijke klimmen en dalen arriveerden we aan zijn niet klein uitgevallen woning, waar hij samenleeft met zijn zus (die dokter is) en haar kinderen. 1 hiervan is een geadopteerd weeskind. Zelf is Fabien zijn ouders ook verloren door de genocide. We keken samen met hem en de kinderen naar wat muziekvideo’s, kandidaten voor een soort Rwandese versie van Idool, en dronken van zijn ‘koffiethee’ 🙂 Uitgeput van de heenweg deden we de terugweg met taximoto’s. We waren wel ietwat onzeker over waar we houvast moesten zoeken 🙂

Om het weekend te starten gingen we nog eens zwemmen aan Hotel Credo en hebben we een kampvuur gemaakt op de werf. JB, onze bewaker, was behoorlijk enthousiast. Hij spreekt Frans maar is dikwijls moeilijk te verstaan. Fabien kwam ons ook vergezellen aen vertelde ons een Rwandees sprookje… met een slecht einde. We bakten ook banaantjes met chocolade in het kampvuur… Mmm 🙂 Het was een supergezellige avond!

Vijf uur later moesten Dieter, Jasper en ik alweer opstaan: we vertrokken naar Nyungwe, het nationaal park op de grens met Burundi. We maakten een wandeling van 6 uur, 750 meter klim. Wandelen in een tropisch regenwoud is een onvoorstelbare ervaring.

Terwijl bezochten Marieke, Charon, Dominique en Vero Nyanza, waar het paleis van de laatste mwami van Rwanda staat. Er was een hele goede gids met gevoel voor humor. Er stonden ook de typische stieren met enorme horens, en konden zelfs verse koeienmelk proeven.

Zondag bezochten we de viering in de Anglicaanse kerk. Aangezien deze in het Kinyarwanda doorging verstonden we er weinig van, maar speciaal voor ons werden Engelstalige teksten geprojecteerd. De viering was heel geanimeerd, totaal anders dan in Europa. In de namiddag vertrokken we naar de ambassade in Kigali, het was tenslotte 21 juli en er was wat te vieren 🙂 Behalve wijn, cava, lokaal bier en onnoemelijk veel hapjes werd er Leffe geserveerd en… frieten! Om de avond helemaal onvergetelijk te maken was er live-muziek waar we goed op hebben gedanst.

Vandaag zijn we dan opnieuw vertrokken in Kigali. Reclame is amper te ontwijken in de stad, vooral die voor mobiele telefoonaanbieders. Het is duidelijk merkbaar dat de gsm hier enorm populair is. Op elke straathoek vind je een kiosk om herlaadkaarten van Tigo of MTN te kopen. Wat ook opvalt zijn de sensibiliseringscampagnes voor aids-controles en tegen corruptie. Het zwerfaval is beperkt dankzij een heel goed milieubeleid: zonder uitzondering geven alle winkels enkel papieren zakken mee.

Op de radio houdt men eerder van babbelen dan van muziek. Hoewel je veel Amerikaanse muziek van de jaren ’90 en Amerikaanse pop hoort passeren, kan men het dikwijls niet laten er vanalles over te babbelen. Franse chansons en ballades zijn ook favorieten hier. Beeld je een hoop metselaars in die zachtjes meeneurien met een zangeres die een Franstalige versie van ‘Unbreak My Heart’ kweelt 🙂

Muramuke en tot de volgende zeker 🙂

De (bijna) laatste dagen…

Aan het voegen komt nog geen eind: ook de binnenmuren moesten gedaan worden. De communicatie verloopt soms wel stroef, waardoor er een aantal vergissingen waren. Enkele binnenmuren hoefden eigenlijk niet afgekapt te worden, maar de verloren tijd bleef beperkt 🙂

Terwijl blijven we de metsers helpen met cement en stenen te dragen. Sinds zaterdag zijn bijna alle muren boven afgewerkt! Beneden zijn de binnenmuren grotendeels bezet.

Het tehuis krijgt dus stilaan vorm en het werk schiet op, en gelukkig maar: we hebben nog maar 1 werkdag te gaan omdat ons weekend wat uitloopt.

Morgen geraken we (hopelijk) opnieuw in het internetcafe om het weekend te bespreken!

De werf, voegen en Kibuye

Mwiriwe,

We zijn nog eens in het internetcafe geraakt, dit keer een post met foto’s. Bedankt voor de vorige reacties!

Op de werf hebben we de vloer verder opgevuld, stenen naar de eerste verdieping gebracht, gemetst, maar vooral de buitenmuren gevoegd, waarvoor we het oude cement deels moeten afkappen en zand voor het nieuwe cement moeten filteren. De muren zijn in onregelmatige steen: voegen voor gevorderden 🙂 Het werk aan de buitenmuren is niet het meest afwisselende en het neemt veel tijd in beslag, maar we verbeteren. 🙂

We werken in de week telkens van 8h tot 12h en van 14h tot 17h. Ondertussen bouwen de metselaars aan de muren op de eerste verdieping. Beneden zijn de binnenmuren al volledig gemetst.

Op de werf hebben we vooral contact met de hulpmetselaars. De meeste voltijdse metselaars spreken immers enkel Kinyarwanda. Edith, ex-leerkracht die ook met ons mee ging op het laatste weekend, en onze bewaker, Jean-Baptiste (JNB voor de vrienden ;-)) spreken Frans. Fabien, student sociale wetenschappen, spreekt Engels.

Dankzij hem konden we ook een kijkje nemen in zijn universiteit. Het bleek de bedoeling dat we onszelf voorstelden voor een groep daar aanwezige studenten.

Diezelfde avond gingen we ook uit met hem in de discotheek van Hotel Faucon. De winnaar van de Afrikaanse voetbalcompetitie werd net geen twee uur gevierd vooraleer de muziek eigenlijk startte. Bij gebrek aan vrouwelijke deelnemers (welgeteld 1) bleek het de gewoonte dat de mannen hun dubieuze dansjes op elkaar botvierden. Het was een … rare avond 😛

Het is hier altijd heel vroeg donker! De nacht valt hier al rond 18:30h. Zonder zaklamp zou het moeilijk zijn om nog ergens te geraken na dit tijdstip. Lang niet alle wegen zijn verlicht.

Dit weekend zijn we vertrokken naar Kibuye. Het bochtenwerk van de drie uur durende busrit was een beproeving voor maag en gewrichten, het land van duizend heuvels heeft zijn naam immers niet gestolen 🙂

Daarna was het minstens anderhalf uur wachten op onze bestelling in het hotelrestaurant, “omwille van een elektriciteitspanne”. Achter ons had de televisie de hele tijd gespeeld.

Het Kivu-meer is prachtig. We zijn met een bootje naar een eiland gevaren dat sprekend gelijkt op de hoed van Napoleon. Het zit vol vleermuizen en er wonen enkele koeien die normaalgezien kunnen zwemmen, maar er die dag blijkbaar geen zin in hadden.

Zondag zwommen we dan nog in het Kivu-meer vooraleer huiswaarts te keren.

Al leeft in de steden de groei en hoop sterk, toch blijft Rwanda een land van tegenstellingen. Kigali en in mindere mate Huye (Butare) zijn steden waar een vrij westerse levensstijl heerst. Daarbuiten zagen we meteen de lemen huisjes met akkers, en vooral de hordes mensen die met bidons naar een waterpomp zeulen, dikwijls enkele kilometers verder. 19 jaar later is de genocide nog steeds moeilijk te ontwijken. Mensen met verloren familieleden zijn gemeengoed. Een vrouw van 30 heeft een zoon van 18 (je kan zelf uitrekenen wat dat betekent).

We zijn nu net begonnen aan een nieuwe werkweek. We houden jullie op de hoogte!

De eerste dagen

Groetjes vanuit Butare! Het duurde een tijd eer we onze eerste post konden doen, we zijn de afgelopen dagen druk bezig geweest.

De vlucht was lang maar omdat we film konden kijken onderweg leek het korter ^^ Voor een vliegtuigmaaltijd viel het eten trouwens best mee.

We konden meteen ons eerste weekend hebben aangezien er vrijdag nog niet gewerkt werd op de werf. Kigali was overweldigend, de rijstijl is ‘apart’ maar went wel. In een busje waar we net allemaal in pasten hebben we de lokale horeca gesteund 🙂

Diezelfde avond vertrokken we naar Akagira Park in het oosten. Na een ietwat onrustige (we hadden geen matras) overnachting in een klein tentje dat duidelijk niet ontworpen is voor zeven man gingen we op safari. De weg was behoorlijk hobbelig (drie van ons werden  even misselijk) maar we hadden geluk en hebben erg veel dieren gezien. Een tweede overnachting zagen we niet zitten, waardoor we onze tweede overnachting in een motel doorbrachten op weg naar Kigali. De chauffeur kent heel wat plekjes, waardoor we gerust konden zijn steeds iets te vinden.

Zondag keerden we terug naar Kigali voor een indrukwekkend bezoek aan het Memorial Museum. De confrontatie maakte ons even sprakeloos. Daarna vertrokken we naar Butare.

We overnachten daar op de werf, maar eten bij Claudine, de organizatrice. Het eten is er heel goed 🙂

Ondertussen hebben we al twee dagen gewerkt. We hebben de vloer ge-egaliseerd en een stenen vloer gelegd die dienst doet als chape. Een heel aantal stenen rusten ondertussen op de eerste verdieping, die we met een lange mensenketting hebben verplaatst. Het is zweten, maar de warmte valt wel mee. Volgende keer nemen we een geheugenkaartje mee en komen er hopelijk foto’s…

Tromgeroffel…

… want Bouworde heeft ons het totaal ingezamelde bedrag laten weten. € 7441,50! We kunnen het zelf amper geloven. Nogmaals bedankt aan iedereen die gestort heeft!

Mensen die recht hebben op een fiscaal attest zullen dit automatisch krijgen in maart of april 2014.

De Midzomernachtrun is goed verlopen (onze resultaten vind je hier). Nu begint het écht te naderen…

Midzomernachtrun!

4 juli nadert, Rwanda lonkt, het aftellen kan beginnen.

Omdat veel donaties via Bouworde verlopen, kunnen we nog niet zeggen hoeveel we exact tot hier toe al hebben kunnen inzamelen, maar we krijgen nog een overzicht vlak voor vertrek.

Om extra geld in te zamelen doen we naast de gadgetverkoop nog enkele andere acties. Een aantal van ons hebben zich laten sponsoren voor de 15 km van de Midzomernachtrun in Gent, die we deze zaterdag, 22 juli, om 22 uur  zullen lopen!

Muraho!

Hallo! Wij zijn een groep vrijwilligers die deze zomervakantie naar Rwanda trekken om daar te helpen met het oprichten van een vondelingentehuis. We zijn hiervoor volop in voorbereiding. We zullen deze blog regelmatig bijwerken zodat iedereen een idee krijgt hoe het met ons en het project gaat, zowel voor, tijdens als na onze reis.

Je kan hier al een beknopte, concrete beschrijving van het project vinden. Er is ook een meer diepgaande versie over het algemene project. Wil je ons steunen, dan kom je hier te weten hoe.